ความขัดแย้งของนักปราชญ์ทำให้ผู้อ่านสับสนโดยเปิดเผยให้เขาได้สัมผัสกับความเป็นจริงสองประเภท
- อย่างแรกผู้อ่านมีเสน่ห์ที่จะมองเห็นความเป็นจริงตามแบบฉบับความเป็นจริงของโลกพหูพจน์ด้วยการแบ่งสิ่งต่าง ๆ สถานที่และเมทริกซ์อวกาศอย่างต่อเนื่อง แต่ด้วยการท้าทายให้ผู้อ่านสร้างจุดชะตาจำนวนอนันต์โดยแบ่งความยาวอย่างต่อเนื่องระหว่างเต่าและ Achilles ทำให้ Zeno แนะนำเขาด้วยความเป็นจริงของโลกเอกภพที่ต่อเนื่องภายในเนื่องจากขาดวัตถุอ้างอิงที่เพียงพอในการสร้าง
- ความรู้สึกของความสัมพันธ์ในโลกเช่นนี้ การแข่งขันที่ตั้งอยู่ในโลกพหูพจน์แบบดั้งเดิมจะกระตุ้นให้ผู้อ่านดึงข้อสรุปของการแข่งขันตามกฎของความเป็นจริงเอกพจน์ในท้ายที่สุดเพื่อที่จะสับสนกับผลลัพธ์ที่ขัดแย้งกับผลดั้งเดิมที่เขาคาดหวัง
- ก่อนที่จะกำหนดวิทยานิพนธ์โลกเอกพจน์และพหูพจน์ที่นำเสนอมันเป็นสิ่งจำเป็นที่จะต้องมีความคิดที่ชัดเจนของความขัดแย้งส่วนใหญ่ของนักปราชญ์ของ Zeno ในคำพูดของนักปราชญ์ “จักรวาลเอกพจน์นิรันดร์และไม่มีการเปลี่ยนแปลงทั้งหมดคือหนึ่ง” (สีน้ำตาล 34) แต่เอกภพเอกพจน์นี้เกี่ยวข้องกับการเคลื่อนไหวที่ขัดแย้งกันของเขามากมาย ในเอกภพเอกพจน์นี้หาก Achilles ก้าวไปสู่ทิศทางใด ๆ จากที่ใดเขาจะพบว่าตัวเองอยู่ที่ไหน คำพูดนี้ดูเหมือนจะเหลือเชื่อเพราะมันขัดแย้งกับประสบการณ์ชีวิตจริง แต่ความเข้าใจที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้น อันที่จริงเอกภพเอกพจน์ของนักปราชญ์นั้นประกอบด้วยหนึ่งเดียวเท่านั้นไม่ใช่สองคน เป็นผลให้มันเป็นไปตามที่มันเป็น เนื่องจากประกอบด้วยหนึ่งจึงไม่ให้โอกาสผู้ดูเปรียบเทียบกับสิ่งอื่น ดังนั้นมันจึงขาดความหลากหลาย
-
เนื่องจากการขาดความหลากหลายและการมีอยู่ของผู้อื่นจึงไม่มีวัตถุอ้างอิงที่สามารถวัดระยะทางและเหตุการณ์ใด ๆ
- ไม่สามารถเกิดขึ้นได้ อีกครั้งเนื่องจากการขาดระยะทางและเหตุการณ์พื้นที่และเวลาล่มสลายในโลกนี้ ในนั้น 0.00000000001 เมตรเท่ากับอินฟินิตี้ แต่แม่นยำยิ่งขึ้นข้อความก่อนหน้านี้ไม่มีความหมายเลย ในเอกภพเช่นว่า Achilles เคลื่อนย้ายไปมาหนึ่งร้อยไมล์หรือมากกว่านั้นเขาจะเป็นที่ ๆ เขาอยู่ตอนนี้ เมื่อใดก็ตามที่ Achilles ไปที่ใดไกลเขาจะยังคงอยู่ที่จุดศูนย์กลางเนื่องจากเอกภพเอกภพดังกล่าววิวัฒนาการจากการดำรงอยู่เอกพจน์ของเขา อันที่จริงไม่มี “ต้น” และ “ภายหลัง” เพียงแค่มี “ตอนนี้” อยู่เนื่องจากไม่มีเหตุการณ์อื่นในแง่ของ ‘ต้น’ สามารถกำหนดความหมาย ในโลกเอกพจน์ของนักปราชญ์ หนึ่งมีทั้งที่มีอยู่และไม่มีอยู่ สิ่งหนึ่งที่มีอยู่คือความรู้สึกที่ว่ามันรับรู้ตนเองในวิธีการรวมตัวเองจมอยู่ใต้น้ำและอีกครั้งที่มันไม่มีอยู่ในแง่ที่ว่าไม่มีใครอื่นที่สามารถพิสูจน์การดำรงอยู่ของมัน (Grünbaum 172-83)
อันที่จริงเอกภพเอกพจน์นี้เป็นหนึ่งเดียวและในเวลาเดียวกันมันก็มีอยู่มากมายเนื่องจากสิ่งเหล่านี้มีจำนวนอนันต์ของจำนวนที่หารด้วยเวลาที่ไม่มีที่สิ้นสุด ดังนั้นหนึ่งมีทั้งที่แน่นอนและไม่มีที่สิ้นสุดตามที่นักปราชญ์กล่าวว่า “ถ้ามีจำนวนมากพวกเขาจะต้องมากเท่าที่พวกเขามีและไม่มากไปกว่านั้น แต่ถ้าพวกเขามากเท่าที่พวกเขาจะถูก จำกัด ถ้า มีหลายสิ่งที่ไม่ จำกัด ” (Simplicius เกี่ยวกับฟิสิกส์ของอริสโตเติล, 140.29) แน่นอนในจักรวาลของ Zeno หนึ่งคือหนึ่ง ดังนั้นจึงไม่มีความเป็นไปได้ที่จะเข้าร่วมกับคนอื่นในการผลิตที่ใหญ่กว่า สิ่งเดียวที่สามารถทำได้คือการแบ่งตัวเองและเมื่อการแบ่งส่วนใหญ่เริ่มต้น ตั้งแต่ส่วนใหญ่เริ่มสัมพัทธภาพสามารถเติบโตให้กำเนิดความรู้สึกของระยะทางและเหตุการณ์ ดังนั้นเวลาเริ่มต้นจากที่นี่ แต่โลกพหูพจน์ที่เรียบง่ายนั้นประกอบไปด้วยสามโลกเพราะหากโลกพหูพจน์ที่เรียบง่ายที่สุดประกอบด้วยสองโลกพวกเขาจะเป็นภาพสะท้อนของกันและกัน ตัวอย่างเช่นหากจักรวาลพหูพจน์ประกอบด้วยจุดอ่อนและเต่าเท่านั้นและหากพวกเขาอยู่ในการเคลื่อนไหวแต่ละคนจะคิดว่าเขาไม่เคลื่อนไหว แต่คนอื่นกำลังเคลื่อนไหว
ตอนนี้เพื่อความสะดวกสบายเราคิดว่าจักรวาลประกอบด้วยสาม: Achilles เต่าและผู้ชม เนื่องจากทั้งสามร่วมกันสร้างจักรวาลพหูพจน์ในนั้นพวกเขาเป็นวัตถุของการอ้างอิงของกันและกัน
และทั้งสัมพัทธภาพและเหตุการณ์ที่เกิด ระยะทางและเวลาเป็นที่รับรู้ในจักรวาลนี้ ในการแข่งขันทั้ง Achilles และเต่าถือว่าผู้ชมเป็นวัตถุอ้างอิงของพวกเขาซึ่งสัมพันธ์กับตำแหน่งของพวกเขาวัดระยะทางระหว่างพวกเขาและวัดเวลา
อีกวิธีหนึ่งที่สามารถพิสูจน์ได้ว่า Achilles กำลังเคลื่อนไหว เมื่อพวกเขาได้รับแจ้งว่า Achilles พยายามเข้าถึงระยะทางที่เคยถูกแบ่งพวกเขาจะถูกขังอยู่ในเอกพจน์ของ Achilles ในโลกที่ไม่เหมือนใครจุดอ่อนสามารถเคลื่อนไหวได้ แต่ยังคงอยู่ในที่เดียวกันซึ่งเป็นศูนย์กลางของโลก เนื่องจากเขาจะไม่สามารถไปถึงจุดต่อไปของเขาได้ทันทีท่ามกลางจำนวนจุดที่ไม่มีที่สิ้นสุดในโลกที่ต่อเนื่องเขาจึงไม่สามารถเอาชนะเต่าได้ อันที่จริงการแยกระยะทางไม่สิ้นสุดนั้นเป็นคุณสมบัติของโลกเอกพจน์ แต่จากประสบการณ์ที่พบบ่อยผู้อ่านของโลกพหูพจน์ (เมื่อพวกเขาได้รับแจ้งว่า Achilles พยายามที่จะเข้าถึงระยะทางที่เคยถูกแบ่งพวกเขาจะถูกล็อคใน Achilles ‘ เอกพจน์) จะเห็นว่า Achilles ต่อสู้อย่างหนักและครอบคลุมระยะทางเล็ก ๆ น้อย ๆ ซึ่งมีขนาดเล็กกว่าระยะทางระหว่างเขากับเต่า ในทางกลับกันระยะห่างระหว่างพวกเขาถึงความยาวไม่ จำกัด ยิ่ง Achilles ก้าวขึ้นไปอีกขั้นยิ่งระยะทางเพิ่มขึ้นถึงระยะอนันต์ ดังนั้นจากจุดเริ่มต้นของเผ่าพันธุ์ Achilles จึงอยู่ห่างจากเต่าในโลกเอกพจน์ที่ยืดหยุ่นอย่างไร้ขีด จำกัด ของ Zeno ที่จริงเขาไม่เห็นเต่าเลย เขาได้รับแจ้งเพียงเกี่ยวกับตำแหน่งของเต่าและเริ่มวิ่งเพื่อครอบคลุมระยะทางที่ไม่มีที่สิ้นสุด แท้จริงแล้วความขัดแย้งคือแม้ว่านักปราชญ์อ้างว่าทั้ง Achilles และผู้ชมเห็นเต่าตามกฎของโลกพหูพจน์ แต่ในโลกเอกพจน์ของ Achilles ที่แบ่งแยกไม่ได้หรือยืดหยุ่นได้เต่าก็ไม่มีอยู่จริง แต่ถ้ามันมีอยู่ทฤษฎีโลกเอกภพก็พังทลายลงและกลายเป็นโลกพหูพจน์ที่ความสัมพันธ์ของระยะทางเป็นไปได้และระยะทางระหว่างทั้งสองจะ จำกัด และคงที่เมื่อเทียบกับระยะทางของหน่วยอื่น ดังนั้นในโลกที่ไร้ขอบเขตและไม่มีที่สิ้นสุด Achilles สามารถเคลื่อนไหวและเคลื่อนไหวได้ แต่โลกของเขาจะขยายและขยายในลักษณะที่เขายังคงอยู่ในจุดศูนย์กลางเนื่องจากโลกเอกภพมีศูนย์กลางเพียงจุดเดียว ในเอกพจน์นี้เนื่องจากไม่มีการดำรงอยู่รองในความสัมพันธ์กับที่เขาสามารถย้ายตำแหน่งญาติของเขาไม่ว่าเขาจะก้าวไปข้างหน้าหรือไม่เขายังคงอยู่ในสถานที่เดียวกันที่เขาอยู่คือศูนย์ และระยะห่างระหว่างทั้งสองจะ จำกัด